Soms als het weer goed is staat de deur ‘s morgens al vroeg open. Mevrouw merel maakt hier zeer dankbaar gebruik van om haar opvoedkundige taken even met ons te delen. Ze is bijna kind aan huis en als het koud of nat is geweest gaat ze op zoek naar een makkelijke maaltijd en dan heeft ze bij ons altijd geluk.
Ze kent onze gewoontes zo goed dat ze al weet dat ze de meeste kansen heeft als wij in de keuken zijn. Pontificaal gaat mevrouw voor de deur zitten en laat luid en duidelijk horen dat ze wel wil mee-eten. Als het kastje opengaat en het plastic van het brood ritselt weet ze dat ze veilig dichtbij kan komen. Stukjes brood worden dankbaar gepakt en als dank mag ik meekijken ,hoe ze haar jongen die inmiddels behoorlijk uit de kluiten zijn gegroeid, te eten geeft. een van de jongen is zeer brutaal die zal volgend jaar ook wel voor de deur zitten de anderen zijn toch wel verlegen en bezien de wereld liever vanuit de struiken. Dit heeft tot gevolg dat de brutale wel wat groter is dan de ander, al zal de andere weer minder gauw door een kat of roofvogel gegrepen worden. Zo is de natuur, die heeft met niemand medelijden.
In ieder geval een paar plaatjes van de ontbijttafel.
Zo dichtbij durf ik hier wel te komen . Als ik heel veel geluk heb krijg ik zelfs wat maden.
Vandaag krijg ik wat brood, ben ik toch even van dat geschreeuw af.
Jaja gedraag je nu maar ik kom al
Zo mondje open en kop dicht.
Wat een schrokkop zeg!!
Nou heb je wel genoeg gehad!
Nu even je broertjes zoeken !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten