levendbarende hagedis of muurhagedis of zandhagedis

De levendbarende hagedis heeft een zeer groot verspreidingsgebied binnen Europa en Azië en komt onder andere voor in Nederland en België. Het is een van de vier hagedissensoorten die we kennen.
De levendbarende hagedis is een vrij kleine soort die een totale lengte bereikt van maximaal 18 centimeter, de meeste exemplaren blijven echter aanzienlijk kleiner
De kleur van de volwassen exemplaren is koperbruin tot bruingrijs met op iedere flank twee lichte strepen in de lengte, donkerbruine flanken en zijkanten van de kop. De kleur is variabel en kan sterk neigen naar grijs of enigszins groenig. Over de rug en flank loopt vaak een vale bruine vlekjestekening, soms een rij vlekken.

De levendbarende hagedis is vooral te verwarren met de muurhagedis (Podarcis muralis) Beide soorten zijn bruin gekleurd, de muurhagedis heeft vaak een meer geprononceerde tekening op de rug die doet denken aan een nettekening. De muurhagedis is het gemakkelijkst te onderscheiden aan de spitsere kop die enigszins afgeplat is in vergelijking met de levendbarende hagedis. Een ander verschil is de rand van de halskraag, die bij de muurhagedis recht is en bij de levendbarende hagedis ietwat krom.

De levendbarende hagedis wordt ook nogal eens verwisseld met de zandhagedis. Vaak worden jonge zandhagedissen aangezien voor levendbarende hagedissen. Jonge zandhagedissen hebben kenmerkende oogstipjes op de flanken. Juveniele exemplaren hebben een heel donkere bijna zwarte staart. De kop van zandhagedissen heeft een hoger schedeldak en is ook grover. Ook staat bij de zandhagedis de kop niet zo in het verlengde van het lichaam als bij de levendbarende hagedis.

Kamsalamander / Triturus cristatus

Kamsalamander / Triturus cristatus

Dit is dus duidelijk een salamander, een kamsalamander zelfs. Het duurde even voordat ik het door had want het blijkt dus dat de kamsalamander in de landfase verandert. In de landfase verdwijnt de kam op de rug en zijn ze zeer donker (tot bijna zwart) van kleur met lichte witte spikkels. Nou duidelijk dus. Ik kon wel heel duidelijk een oranje buik zien maar een beestje hanteren en een foto maken is teveel van het goede en ik wou het beestje niet meer storen dan ik al gedaan had.
Kamsalamanders danken hun naam aan de getande rugkam, die de mannetjes ontwikkelen in het voorjaar. Een belangrijk kenmerk is de oranje buik met daarop een onregelmatig patroon van zwarte vlekken (soms is de buik zelfs bijna helemaal zwart). De kamsalamander is de grootste van de vier soorten watersalamanders met een lengte tot maximaal 20 cm. De larven worden gekenmerkt door zwarte vlekken op de staartzoom en een dun uiteinde van de staart. Eieren van de kamsalamander zijn licht gekleurd en duidelijk groter dan van andere watersalamanders.

Festa natura

Vandaag ben ik naar de festa natura dag geweest in de Meinweg.

Het was de eerste editie van FESTA NATURA . Hier stond natuurbeleving centraal, het programma was echt voor het hele gezin. Er was een natuurmarkt, er waren workshops en diverse wandel- en fietstochten onder leiding van gidsen.

Voor de kinderen was er van alles te doen als stenen schilderen , wol bewerking , bootjes maken speurtochten, klimplaatsen en zeer belangrijk een ijs kraam.

verschillende kramen verschillende verenigingen probeerden zich zo bekend te maken en te promoten.

Het leuke is dat toevallig dat kleine dreumesje op de foto( met dat blauwe T-shirtje aan) meegelopen heeft met onze excursie die begon als een route van 6 kilometer maar eerder richting de tien ging. En ze heeft bijna de hele weg heel dapper en vol enthousiasme meegelopen.

verschillende bever/ratten

Beestjes muur

In Nederland mogen er geen gaten meer in gebouwen zijn alles moet afgedicht zijn dit betekent dat een heleboel schuilplaatsen met de jaren helemaal verdwenen zijn

zo simpel kun je insekten of vleermuizen e.d. hun schuilplaats teruggeven

Houtsnijwerk met de kettingzaag:

Er waren busjes geregeld om wandelaars naar een bepaalde plek te rijden en dan werd er met een gids terug gelopen naar het bezoekerscentrum . Op die manier liep je met dezelfde afstand als een normale route maar kon je meer van het gebied zien. De gids legde heel veel uit over het ontstaan van het gebied wat eigenlijk een heel mooi verhaal is. duizenden en duizenden jaren geleden bleek dit gebied doorkruist te worden door zowel de Maas als de Rijn. Er zijn gedeeltes met wit grind in de grond ( Maas ) en gedeeltes met bruin grind (Rijn) had ik dus echt nooit geweten en ik woon hier al een tijdje. Verder ligt het gebied in een breuklijn gebied dus hebben hier aardverschuivingen plaatsgevonden waardoor hoogte terpen in het gebied te zien zijn langs de breuklijn. Dat wist ik dan wel weer. Vroeger was het gebied allemaal bos Maar dat bos was van de gemeende ( van de mensen) dat gemeende werd door de jaren gemeinde en vandaar weer mein vandaar de naam Meinweg. Dit hield in dat de bevolking het recht had om bomen te hakken, voornamelijk eiken. En de herders om het vee daar te laten grazen. Dit heeft een enorme kaalslag veroorzaakt. het gebied beplant met dennen en sparren . deze rechte stammen werden dan weer gebruikt voor de mijnbouw.

Het gebied was bijna helemaal weg geweest als er geen oorlog was uitgebroken. door de oorlog is er ene pauze geweest waardoor het gebied een aantal jaren met rust is gelaten en men daarna de waarde van het gebied begon in te zien. En is het zelfs uitgeroepen tot Nationaal park. De adder en het everzwijn zijn hun grootste trofeeën. Maar op het gebied komen meerdere zeldzame beestjes voor.

Pijpestrootjes

In Roermond lag een pijpen fabriek en het droge strootje werd gebruikt om in het uiteinde van de pijp te stoppen, het mondstuk werd hieromheen gevormd en dat ging dan zo de oven in. Het strootje verbrandde en het mondstuk bevatte dan een klein gaatje

De vennen zouden langzaam dichtgroeien als men niet zou ingrijpen , verlanden heet dat. De vennen zitten vol met groene kikkers en vormen een broedplaats vooor de bruine en de heidekikker. De lelieplanten horen hier eigenlijk niet in thuis en zijn ooit door de bewoners geplant om de bloemen te kunnen gebruiken in grafkransen en dergelijke

Ja, een jeneverbes. Dit zou de enigste jeneverbes zijn die er in de Meinweg groeit. Hier heeft ooit een hutje gestaan en men vermoedt dat deze ooit is aangeplant door de bewoner om zijn eigen jenever te brouwen. Het gekke is dat men heeft geprobeerd deze te enten, te splitsen te zaaien steeds met hetzelfde resultaat. Geen dus. Men weet niet hoe dit kan maar je kan je indenken dat verschillende spook verhalen de ronde doen.

12 juni

grensmaas.

Vandaag was het droog. Het zonnetje scheen dan is de keuze snel gemaakt eropuit. Eigenlijk niet echt een idee waar ik heen wilde, in zo'n geval is alles goed. Dus ik besloot mijn brommertje vol te tanken en maar te zien waar ik uitkwam.

Het begon al goed met een afgesloten weg. Die stuurde me een andere kant op. Geen Doort dus dit keer. De weg volgend word ik over de snelweg en kanaal gevoerd via de rotonde's waar ik eigenlijk een hekel aan heb. Voor een brommer is het zigzaggen daar. Fietspad op, fietspad af , weer erop en weer eraf. Poeh dat hebben we weer gehad. En ik sta met mijn neus naar de Maas gericht. Wat nu links of rechts. Het water trekt aan me. Het nodigt me uit. De schittering van de zon, de uitbundige kleuren.

Rechtsaf dus eerst naar de amfibienvijver dacht ik. Maar dat was me niet helemaal gegund. Waar eerst poortjes stonden om het gebied op de gaan, waren die nu weg . Jammer,dus volg ik het fietspad maar. Waar normaal drie à vier poortjes zijn is nu niks.

In plaats daarvan zie ik een stuk verderop een grote poort met parkeerplaats. Zo zie je maar zo is er steeds wat nieuws. Ik lees het bordje, ook nieuw trouwens. In dit gebied is het vrij wandelen wat zeer uniek want zo worden steeds nieuwe paden gevormd. De werking van het water zorgt ervoor dat paden afgesloten kunnen worden wat zorgt voor een aktief en afwisselend gebied waar het iedere dag weer anders is.

Vrij wandelen? Ja dat is makkelijk gezegd. Ik kijk door de poort en moet even keihard lachen hoor. Het gras, brandnetels en distels, onkruiden, planten e.d. staat zeker anderhalve meter hoog dus zo uitnodigend lijkt het niet. Een collega fotograaf keurig in het pak komt kijkt neemt een fotootje van een bloemetje en gaat weer. Wat een held, hij heeft niet eens de zwaan naast zich gezien.

Het enige echte pad dat er loopt is een grindpad een kunstmatige heuvel op waar ik eerst eens ga kijken.

En voordat ik het realiseer sta ik dus letterlijk midden in de natuur. Het is groen dat de klok slaat. Allerlei kleuren groen en dan zie ik ineens rood ertussen en geel. Eerst het hele plaatje en dan de details. De vogels kwetteren om me heen hier en daar zie ik iets langs vliegen. Ik probeer me te focussen en ben een beetje op mezelf aan het mopperen omdat ik het brilliante idee had om de verrekijker te vergeten, dat is een fout die ik hier niet meer maak, hoop ik.

Op gehoor probeer ik nu het gekwetter te onderscheiden. En dan te bedenken dat de meeste vogels zich niet eens meer laten horen. Duidelijk hoor ik een paapje, veldleeuwerik, fitis meen ik ook te horen, dan ineens een scholekster. Een scholekster in limburg ? ik kan er niets aan doen, het blijft wennen. Dan hoor ik een vogel die ik vaag ken, maar ik twijfel, grasmus? misschien. Maakt niets uit mijn aandacht wordt getrokken door kiikergekwaak. Jaja kikkers in de Maas. Gewoon geweldig toch. Ik sta langs het water en de zwanen glijden door het water. Een nijlgans heeft wel een zeer vreemde plek uitgekozen en van zeer hoog houdt hij zijn jongen in de gaten. De zon die vandaag heerlijk schijnt brengt een schittering op het water waar menige diamantair jaloers op zal zijn.

De wind waait best krachtig maar de zon voelt heerlijk warm aan , Het water kabbelt tegen de kant, zachtjes klotsend laat het zien dat er rust heerst op het water, geen bootjes vandaag slecht het glijden van de watervogels.

Ondertussen is er rustig even een half uurtje voorbij gegaan, haha dat gaat goed nog geen 500 meter gelopen.

Maar er is ook zoveel te zien en te horen en te ruiken en voelen. Ik zie de nijlgans met jongen twee zwanen meerkoetjes eenden, de buizerd die zweefvliegt door de lucht. de meeuwen op het eiland , kievitten, kneuen, de scholekster aalscholvers, grauwe ganzen, insekten als kevers, vlinders, libellen, Ik ruik de pepermunt nog heel vaag ,

de kamille groeit en bloeit volop. Voelen, om hier te lopen moet je inderdaad niet bang zijn voor een paar distels en netels want dan kom je echt nergens. Ik besluit eens te gaan onderzoeken of het mogelijk zou zijn om een hele ronde te maken en dapper ga ik op weg door het midden eigenlijk het mooiste stuk, dacht ik. Er is geen pad en eigenlijk loop ik daar waar mijn aandacht naartoe wordt getrokken. Kikkers springen voor mijn voeten weg. Een kwikstaart scheert langs me heen en een flink kabaal achter me daar is die weer die drukte maker maar zien, ho maar.

Ik kijk even op mijn telefoon om te zien hoe laat het is en het blijkt dat ik in een tijdzone terecht ben gekomen al anderhalfuur voorbij. En volgens mij nog geen kilometer gelopen. Laat staan dat ik de Maas al over ben gestoken , dat schiet lekker op. Dat rondje zullen we maar achterwege laten . Leuk ! om verder te lopen zal ik moeten klimmen, over grote blokken het water stroomt ertussen door.

Ik zie een kneu drie zelfs en zo zijn ze weer weg. Verderop zie ik een bruggetje, ja hier moet ik echt doorheen. maar goed dat ik mijn schoenen nog eens ingespoten heb. Spannend hoor als ik hier val ben ik nog niet jarig, maar goed een beetje uitdaging moet kunnen op zijn minst natte sokken ben ik bang. En ik denk aan de reservesokken in de koffer van de brommer. Stom voorgevoel ook altijd.

Alsof die dam nog niet genoeg is kom ik bij een wat je zou kunnen zeggen stroomversnelling ook hier moet ik door .

Terwijl ik over de dam loop wat wonderbaarlijk goed gaat zie ik de beloning, een prachtig gebied ontvouwt zich voor me . Stilstaand water, een oase van wilgen , een zwaan een meerkoet. een specht vliegt voorbij. Uiteindelijk ben ik toch aan de ander kant van de Maas terecht gekomen. Hier stuit ik op kleine groepjes kinderen.

Op een: " En jongens , wat gezien? " komt er een stroomversnelling van woorden op me af. Ze zijn op excursie allemaal laarzen aan wat helemaal geen zin heeft want de een na de ander laat stoer zien hoe die in het water is "gevallen."

Een vergrootglaasje en vragenlijst e.d. laat zien dat ze nog wat te doen hebben. De juffrouw weet niet goed of ze er wel zo blij mee moet zijn met al die natte kinderen. Dan een bekend T-shirt van Natuurmonumenten. Hij heeft al gauw door dat ik niet de eerste beste wandelaar ben en voordat ik het weet zijn we volop in gesprek. Hij lyrisch over de behaalde resultaten van het modern millieubeheer en ik omdat ik weet wat ervoor plaats heeft gemaakt. maar feit is de grindboeren hebben een zeer mooi staaltje natuurherstel laten zien. Met een uitnodiging op zak loop ik nog een stuk verder waarbij de krekels en sprinkhanen met me mee springen, verder is er zowel links als rechts steeds water . Ik vind een prachtige kijkwand die ik moet onthouden, want voor de winter is dat ideaal of 's morgens vroeg zelfs en ik kom erachter dat ik of helemaal over de Laak mag doorlopen, Geen goed idee nu aangezien het 16:00 uur is en ik zou niet willen dat de kinderen me als vermist opgeven. Of toch maar de weg terug vervolgen waar ik dan maar voorkies en wat helemaal geen straf is.

http://cid-374afb90c928226b.skydrive.live.com/play.aspx/2009-06-12%20grensmaas/2009-06-12%20001%20001?ref=2

mijn eerste entree. om het uit te proberen eigenlijk